نه نه نه  !

 این هزار مرتبه گفتم نه

 دیگر توان نمانده

توانایی در بند بند من از تاب رفته است

 شب با تمام وحشت خود خواب رفته است

و در تمام این شب تاریک

تاریک چون تفاهم من با تو

انسان افسانه مکرر اندوه و رنج را تکرار می کند

 گفتی 

 امیدهاست

 در نا امید بودن من

 اما

 این ابر تیره را نم باران نبود و نیست

انسان به جای آب حرم سراب سوخته می نوشد

گلهای نو شکفته

 این لاله های سرخ

گل نیست

 خون رسته ز خاک است

 باور کن اعتماد از قلبهای کال بار رحیل بسته

 و مهربانی ما را خشم و تنفر افزون

 از یاد برده است

 باورنمی کنی ؟

که حس پک عاطفه در سینه مرده است !

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: